Uprawnienia prawne i prawne – Izolacja i kwarantanna w przypadku opornej na leki gruźlicy ad

Zastosowanie kwarantanny zostało również szeroko omówione w związku z możliwą pandemią grypy, chociaż plany federalne odnotowują, że może ona mieć ograniczoną skuteczność w przypadku tak wysoce zakaźnej choroby. Zarówno państwa, jak i rząd federalny mają w stosownych przypadkach prawo do zmuszenia do izolacji i kwarantanny. Państwa czerpią swój autorytet z władzy policyjnej, suwerennej władzy, jaką zachowują na mocy Konstytucji. Mimo, że rząd federalny nie ma władzy ogólnej, od dawna wykorzystuje swoje uprawnienia do regulowania międzynarodowego i międzystanowego handlu, aby poddać kwarantannie podróżnych międzystanowych lub międzynarodowych lub handel. Obecnie sekcja 361 ustawy o publicznej służbie zdrowia upoważnia Departament Zdrowia i Opieki Społecznej (który działa za pośrednictwem CDC) do zatrzymania, zatrzymania i przymusowej kontroli osób w celu zapobieżenia przedostawaniu się do kraju określonych chorób zakaźnych (określonych przez prezydenta) lub podróżowanie po liniach państwowych. Do wymienionych chorób należą gruźlica i rodzaje grypy o potencjale pandemicznym.
Tradycyjnie sądy zinterpretowały autorytet władz stanowych i rządu federalnego w szerokim zakresie, dając duże uznanie urzędnikom zdrowia publicznego. Mimo to, nawet szeroka władza nie jest nieskrępowana. Osoby zatrzymane mają prawo do sądowej kontroli legalności ich zatrzymania. Ponadto należy przestrzegać konstytucyjnych gwarancji równej ochrony i należytego procesu.
Zabezpieczenia te mają decydujące znaczenie, ponieważ prawo do narzucenia izolacji i kwarantanny mogą być i historycznie często stosowane w sposób obraźliwy i dyskryminujący. Na przykład, gdy dżuma dymieniczna uderzyła w San Francisco w 1900 r., Zarząd zdrowia narzucił kwarantannę, która obejmowała domy chińskich Amerykanów, ale wykluczała domy i firmy białych mieszkańców. Sąd federalny uznał kwarantannę za niekonstytucyjną. Chociaż dziś może wydawać się mało prawdopodobne, że środki dyskryminujące mogą być mało prawdopodobne, badania nad stosowaniem w Nowym Jorku nakazów izolowania gruźlicy w latach 90. pokazują, że ponad 90% zatrzymanych było nie-białych, a ponad 60% było bezdomnych2. Chociaż liczby te mogą odzwierciedlać w tym czasie demokrację niesparowanych pacjentów z gruźlicą w Nowym Jorku, fakt, że najsilniejsze narzędzie zdrowia publicznego zostało użyte przede wszystkim przeciwko zmarginalizowanym, niemym osobom, podkreśla potrzebę nadzoru prawnego – choćby tylko dlatego, że dotknięte społeczności mogą być pewni nieobecności dyskryminacji.
W ostatnich dziesięcioleciach sądy wyjaśniły prawne prawa pacjentów z gruźlicą, którzy podlegają przymusowej izolacji. Wyjaśniając analogię między nakazem izolacji a zobowiązaniem obywatelskim do choroby psychicznej, sądy potwierdziły, że pacjenci odizolowani na mocy prawa mają wiele proceduralnych praw dotyczących należytego procesu, w tym prawo do porady i przesłuchania przed niezależnym decydentem. Państwa muszą również dostarczyć jasne i przekonujące dowody, że izolacja jest konieczna, aby zapobiec znacznemu ryzyku wyrządzenia szkody innym. Co najważniejsze, niektóre sądy uznały, że izolacja musi być najmniej restrykcyjną alternatywą dla zapobiegania takiemu ryzyku. Jeśli rząd może chronić zdrowie publiczne bez polegania na przymusowym areszcie, musi i powinien to zrobić.
Pozostaje wiele ważnych pytań
[przypisy: desderman, insuflacja, szczepionka podjednostkowa ]