Wieloośrodkowe, randomizowane, kontrolowane badanie deksametazonu pod kątem zapalenia oskrzelików ad 5

Spośród 600 niemowląt, które przeszły randomizację, 305 zostało przydzielonych do grupy deksametazonu, a 295 do grupy placebo; wszystkie zostały uwzględnione w analizie zamiaru leczenia. Dwa przypadkowo przydzielone niemowlęta zostały hospitalizowane przed podaniem badanego leku, pozostawiając 598 leczonych dzieci. Pięć z tych niemowląt otrzymało niewłaściwe leki z powodu błędów w doborze fiolki, a otrzymywało niedostateczną dawkę deksametazonu, pozostawiając 592 pacjentów w analizie na podstawie protokołu. Wyniki tej analizy nie różniły się jakościowo od analizy zamiaru leczenia. Szczegółowa ana- liza na podstawie wyników testów na syncytialny wirus oddechowy nie wykazała znaczących różnic w żadnym z badanych wyników między noworodkami z wynikiem dodatnim i wynikami ujemnymi (rysunek 2). Tabela 2. Tabela 2. Charakterystyka wyjściowa niemowląt według przydzielonej grupy badawczej. Wyjściowe cechy demograficzne i kliniczne były podobne w grupach otrzymujących deksametazon i placebo (tabela 2). Podobne proporcje niemowląt otrzymywały wziewne leczenie rozszerzające oskrzela, albo za pomocą albuterolu (77,0% i 80,3%, odpowiednio) lub epinefryny (odpowiednio 15,5% i 16,7%). Liczba otrzymanych takich zabiegów była również podobna, ze średnią 2,0 terapią za pomocą albuterolu i 1,2 terapią epinefryną w każdej grupie badanej.
Wstęp do szpitala
Nie stwierdzono istotnej różnicy między badanymi grupami w odniesieniu do hospitalizacji. Spośród 305 niemowląt w grupie otrzymującej deksametazon, 121 (39,7%) zostało przyjętych, w porównaniu z 121 z 295 niemowląt (41,0%) w grupie placebo (różnica bezwzględna, -1,3%, przedział ufności 95% [CI], – 9,2 do 6,5; P = 0,74). Nie było również znaczącej różnicy, gdy badanie przyjęto w podgrupie z predestynacją z wypryskiem lub astmą w rodzinie (różnica bezwzględna, -1,3%, 95% CI, -11.1 do 8,5). Rycina 2 pokazuje względne ryzyko ogólnego przyjęcia w tej i innych podgrupach.
Ocena zmiany układu oddechowego
Tabela 3. Tabela 3. Wstęp szpitalny i zmiany zmiennych klinicznych od wartości początkowej do 4 godzin po interwencji. Stan oddechowy obu grup badanych poprawił się podczas leczenia i obserwacji w oddziale ratunkowym, ale średnie wartości RACS nie różniły się istotnie pomiędzy grupami (Tabela 3). Nie było również znaczącej różnicy, gdy wartości RACS były analizowane w podgrupie z wypryskiem lub wywiadem rodzinnym w kierunku astmy (różnica bezwzględna, -0,4; 95% CI, -1,3 do 0,6).
Inne wyniki
Tabela 3 pokazuje również różnice w zmiennych klinicznych pomiędzy obserwacjami bazowymi i 4-godzinnymi. Zmiany częstości oddechów nie różniły się istotnie pomiędzy dwiema badanymi grupami. Chociaż zmiany w wyniku RDAI, saturacji tlenowej, temperaturze i częstości akcji serca różniły się istotnie między grupami, różnice te były niewielkie.
Średnia długość pobytu hospitalizowanych pacjentów wynosiła 2,55 dni w grupie otrzymującej deksametazon i 2,27 dnia w grupie placebo (p = 0,10). Kolejne hospitalizacje w ciągu 7 dni po interwencji odnotowano u 12 z 284 dzieci w grupie otrzymującej deksametazon (4,2%) oraz u 10 z 265 dzieci w grupie placebo (3,8%).
Wyniki przyjęcia i wyniki RACS w wielowymiarowych modelach regresji były praktycznie identyczne jak w modelach nieskorygowanych (dane niepokazane)
[przypisy: wirus bostoński wikipedia, ekstrakt z granatu, olx zakopane ]